Het verhaal van Karolien

“Het is de hemel op aarde”

“Je kan je niet voorstellen hoeveel vrouwen met ongewenst urineverlies te kampen hebben, en daar niks aan doen. Gewoon omdat ze niet weten dat er een simpele oplossing bestaat of schrik hebben van een operatie”, zegt Karolien die zelf na een lichte ingreep van haar probleem verlost was. “Het voelde voor mij als de hemel op aarde. Had ik dat geweten…”

Karolien kreeg 22 jaar geleden na de bevalling van haar tweede zoon te maken met ongewenst urineverlies. “Op aanraden van mijn toenmalige uroloog ben ik naar de kinesist gegaan voor oefeningen om mijn bekkenbodemspieren te verstevigen. Tevergeefs. Het probleem ging niet weg.”

Welke impact had ongewenst urineverlies op jouw leven?

“Een grote impact. Ik kon niet meer sporten en ook bij het hoesten of niezen kwam er altijd wat urine vrij. Mijn hooikoorts maakte dat nog erger. Ik ben uiteindelijk daarom gestopt met sport. Tijdens het werk – ik ben zelfstandig kapster – moest ik me bovendien regelmatig opfrissen. Geloof me, dat was niet prettig en zeker niet comfortabel.”

Waarom heb je je niet meteen laten opereren?

“Ik dacht dat het zou overgaan met oefeningen en ben sowieso niet iemand die zich vlug laat opereren. Maar als je op den duur dag en nacht verbanden moet dragen, en je constant met dat onaangenaam gevoel leeft, begin je na te denken.”

Hoe ben je bij het Urologisch Centrum terechtgekomen?

“Door mijn kinesist. Toen die merkte dat zelfs een behandeling met gespecialiseerde apparatuur niets meer uithaalde en het ongewenst urineverlies aanhield, heeft zij me aangeraden een tweede opinie te vragen bij het Urologisch Centrum in Brugge. Zo ben ik terechtgekomen bij dokter D’hulst.”

Wat hield zijn aanpak in?

“Hij heeft me grondig onderzocht en vastgesteld dat er wel degelijk een probleem was dat niet met kinesitherapie kon worden opgelost. Alleen al dat te horen krijgen, was voor mij een opluchting. Zelfs al moest ik onder het mes, het maakte voor mij niets uit. Ik was echt wanhopig, want ik dacht dat ik het me allemaal inbeeldde. De ingreep was een TOT-operatie, en die werd met succes uitgevoerd.”

Hoe is de operatie verlopen?

“Zeer goed. Ik heb er geen last van gehad, niet tijdens de ingreep en niet erna. Een beetje spierpijn, maar dat komt door de houding waarin je op de operatietafel ligt. En toen ik na een nachtje het ziekenhuis mocht verlaten, heb ik zes weken geen zware dingen mogen heffen. Da’s alles. Ik heb zelfs geen pijnstillers moeten nemen.”

Ben je daarna nog op controle geweest?

“Ja, na vier weken en alles bleek in orde. Ik herstelde goed en mocht terug beginnen werken in het kapsalon. Mijn ongewenst urineverlies was volledig weg – zelfs niezen met een volle blaas kon weer. Heerlijk. Echt de hemel op aarde, en dat zeg ik nu ook tegen mijn klanten. Als je vier weken sluit, dan vragen ze zich natuurlijk af wat er met je aan de hand is. Ik heb toen heel eerlijk en open over mijn probleem verteld, en je kan je niet voorstellen hoeveel vrouwen dan toegeven dat ze ook last hebben van ongewenst urineverlies. Ik ben dus lang niet de enige. Daarom vind ik het goed dat ik mijn verhaal hier kan brengen, hen kan geruststellen en hopelijk ervan overtuigen dat het ongemak van een operatie absoluut niet opweegt tegen het comfort en de levenskwaliteit die je ervoor in de plaats krijgt.”